,,Serce obawia się cierpień[...] Powiedz mu, ze strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie. I żadne serce nie cierpiało nigdy, gdy sięgało po swoje marzenia..."
Uwielbiam ten cytat zresztą jak wiele innych Coelho. Może dlatego, że bardzo trafnie odzwierciedla moją obecną sytuację. Zakochałam się i może to głupie, ze zamiast cieszyć się tym ja wciąż zastanawiam się czy to dobre. Boję się, że kolejny raz będę cierpieć. Nie mam pewności, że tym razem będzie inaczej. Bo pewnie ciągle nie będzie laurkowo, ale czy nie na tym właśnie polega miłość ? Czujesz motylki w brzuchu, zapominasz o całym świecie kiedy jesteś w towarzystwie tej osoby. Z drugiej strony jest jednak ten strach, ze za bardzo się przywiążesz, a potem stracisz. Obawiasz się cierpienia, że tym razem już sama sobie nie poradzisz, że to będzie dla Ciebie zbyt dużo. Jednak chcesz spróbować i z całych sił pragniesz przełamać swoje wewnętrzne bariery. Ryzykujesz i pozwalasz, żeby zawładnęły tobą emocje. Ale coś nagle przerywa sielankę. Strach wraca i znowu czujesz się samotna, niekochana, a to tylko dlatego, że nie dostałaś głupiego sms'a. Zaczynasz tęsknić co jeszcze bardziej potęguje uczucie samotności. Nagle słyszysz dźwięk wiadomości i wszystkie kumulujące się w Tobie przez ostatnie godziny uczucia opadają. Znowu jesteś szczęśliwa i pragniesz dzielić się tym z całym światem. Szczęśliwa, samotna, kochana, niekochana, szczęśliwa, samotna. I tak w kółko. Zadajesz sobie ciągle pytania : Czy to jest dobre? Czy tak ma być? Czy naprawdę jestem zakochana albo czy warto? Warto, na pewno warto przełamywać swoje lęki. Pozwalać górować nad nimi marzeniom. Nie dać się stłumić otaczającej rzeczywistości. Trzeba walczyć i iść z podniesioną głową, pragnąć miłości i szczęścia. Kocha samemu i pozwalać kochać Ciebie innym. Życie jest krótkie, a miłość to jedna z nie wielu wartości, którą trzeba w nim cenić. Nie można wciąż czekać na ideał. Trzeba pozwolić jej działać, bo jeśli nie zaryzykujesz nie zyskasz...
